Własności otrzymanego polimeru zależą od szeregu czynników, a między innymi od lepkości wyjściowego polioctanu winylu (która wskazuje na długość cząsteczek polimeru), od stopnia hydrolizy i zacetylowania oraz od natury aldehydu użytego do acetylowania. Lepkość polimeru powinna być możliwie jak największa, gdyż materiały takie w temperaturach podwyższonych mają większą sprężystość. W wypadku gdy polimer stosuje się w postaci roztworu, sporządza się go o mniejszej lepkości, co umożliwia otrzymanie roztworów o większej zawartości substancji stałej. Hydroliza polioctanu winylu nigdy nie przebiega całkowicie. W łańcuchu polimeru zawsze pozostaje pewna ilość nieshydrolizowanych grup octanu. Acetale zawierają w łańcuchach również pewną ilość grup hydroksylowych, gdyż zazwyczaj acetylawania nie prowadzi się całkowicie. Jasne jest, że otrzymane acetale mogą mieć bardzo różnorodne własności w zależności od ilości w cząsteczce grup hydroksylowych, octanowych i acetalowych. [więcej w: wbijanie pali , drzwi wewnętrzne , spreżyny talerzowe ]
Powiązane tematy z artykułem: drzwi wewnętrzne spreżyny talerzowe wbijanie pali