Voellmy podaje wzór do obliczania obciążeń rurociągów w nieco innej postaci. Wzór ten wywodzi się z przekształconego wzoru dla silosów 1-e-x q=q cP=q gdzie: q jednostkowe obciążenie rury, qo – Y H – ciężar gruntu znajdującego się nad rurą (na jednostkę powierzchni), H – głębokość wykopu nad rurą, bl – połowa szerokości rowu na poziomie wierzchu rury 1jJ = (1- sin e cos 2 (3) sin «(3 + e) (1 + sin {l) cos (3 cos e gdzie: e – kąt tarcia gruntu zasypki o ścianę wykopu zwykle przyjmuje się e = tp, (3 – kąt odchylenia ściany wykopu od pionu. Przy wykopie o ścianach pionowych {J = O, wzór przyjmuje wtedy uproszczoną postać, dla e = rp ljJ = tg2 (45 o – ~) tg rp Obydwa wzory – Marstona i Voellmy – po przekształceniach i wprowadzeniu jednakowych oznaczeń sprowadzić można do tej samej postaci. Ze wzoru W = Y b2 Cd można określić obciążenie jednostkowe (na powierzchnię) na głębokości H (jak to podaje drugi wzór) W tablicy, 5-2, podano największe dopuszczalne głębokości ułożenia nieuzbrojonych rur betonowych o różnych średnicach, które oznaczono na podstawie wzoru Voellmy. Przyjęto Ebetonu = 300 000 kG/cm2 Egruntu = 300 kG/cm2 gdzie: 27j – średnica rury, cm, s – grubość ścianki rury, cm. [przypisy: moc przyłączeniowa, ogród dla leniwych, badania geotechniczne ]
Powiązane tematy z artykułem: badania geotechniczne moc przyłączeniowa ogród dla leniwych