Należy nadmienić, że stosowanie wody, jako czynnika przenoszącego ciepło do wnętrz hodowlanych wynika z tego, ze jedynie ona umożliwia przeprowadzenie skutecznej w krajowych warunkach regulacji jakościowej (temperatury wody). Wartość tej temperatury jest zależna od aktualnej w danym czasie temperatury powietrza zewnętrznego. Jeszcze w latach siedemdziesiątych spotykane były parowe ogrzewania zarówno konwekcyjne, jak również para doprowadzana była do nagrzewnic ramowych. Jednakże czynnik ten pozwala tylko na regulację ilościową. W czasie działania instalacji przekazuje on stały strumień energii cieplnej bez względu na jego zapotrzebowanie w pomieszczeniu. Regulacja polega, więc tylko na pulsacyjnym doprowadzeniu pary do grzejników bądź nagrzewnic. Prócz tego w stosunkowo niedługim czasie od momentu zakończenia dokładania paliwa do kotła następowało w nim zatrzymanie procesu wytwarzania się pary, a tym samym dopływu ciepła do pomieszczenia. Natom iast woda stygnie stosunkowo powoli. Z tych, więc powodów z ogrzewania parowego całkowicie w budownictwie inwentarskim zrezygnowano. Instalacja parowa miała jednak jedną istotną zaletę po przerwaniu dopływu energii cieplnej nie istniało niebezpieczeństwo pękania przewodów, gdyż rury nie były wypełnione w środku wodą, która może zamarznąć. Zarówno ogrzewanie wodne rurowe, jak również ciepłym powietrzem rozwiązywane są, jako ogrzewania stacjonarne, przewidziane do stałej pracy. Brak jest zupełnie agregatów ogrzewczych na dostępne paliwo, mogących doraźnie, bez potrzeby budowania instalacji, ogrzewać pomieszczenie przez okres dezynfekcji i zasiedlania lub innych wydarzeń losowych, np., niepełnej obsady przez kilkadziesiąt godzin w roku. [patrz też: drzwi wewnętrzne DRE, podesty magazynowe, gabloty wewnętrzne ]
Powiązane tematy z artykułem: drzwi wewnętrzne DRE gabloty wewnętrzne podesty magazynowe