Istniejące rozwiązania centralnego ogrzewania wodnego centralne ogrzewania wodne w budynkach inwentarskich, z natury swojej parterowych, są układami nadzwyczaj prostymi. W pojedynczym obiekcie rozpoczynają się kotłem lub kotłami wodnymi. W budynkach z zespołu fermowego, mającego wolnostojącą kotłownię z siecią zewnętrzną przewodów rozprowadzającą ciepło do poszczególnych obiektów, instalacja centralnego ogrzewania rozpoczyna się węzłem cieplnym z wymiennikami lub częściej podłączeniami bezpośrednimi z siecią zewnętrzną. Następnie przewodami stalowymi wodę doprowadza się do grzejników z rur gładkich bądź żebrowych. Grzejniki te ustawione są często na ścianach zewnętrznych, ale spotyka się także instalacje, mające grzejniki wewnątrz pomieszczenia, czy też zlokalizowane wysoko ponad sferą przebywania zwierząt. Należy również nadmienić, że do kompletu takiej instalacji dochodzą przewody i armatura odpowietrzająca. Przepływ wody w instalacjach centralnego ogrzewania jest najczęściej wymuszony pompami. Ogrzewania grawitacyjne występują w stosunkowo małych budynkach. Centralne ogrzewanie wodne ma następujące zalety: – prostą obsługę, – dużą sprawność działania, brak elementów szybko zużywających się, prawidłowy rozkład temperatur w przypadku umieszczenia grzejników nisko na ścianach zewnętrznych, łatwą centralną regulację pozwalającą na zmianę temperatury wody grzejnej, – stosunkowo małe uszkodzenia spowodowane korozją. Natomiast do wad tej, instalacji można zaliczyć: – dużą bezwładność – długi czas od rozpoczęcia ogrzewania do uzyskania prawidłowych parametrów, – wysoki jej koszt, niebezpieczeństwo zamarzania. [hasła pokrewne: badania geotechniczne, roczne zużycie energii elektrycznej, grunt pod płytki ]
Powiązane tematy z artykułem: badania geotechniczne grunt pod płytki roczne zużycie energii elektrycznej